திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

கரப்பினுங் கையிகந் தொல்லாநின் உண்கண் 
உரைக்கல் உறுவதொன் றுண்டு.

Thou hid'st it, yet thine eye, disdaining all restraint,
Something, I know not, what, would utter of complaint.

கண்ணிறைந்த காரிகைக் காம்பேர்தோட் பேதைக்குப் 
பெண்நிறைந்த நீர்மை பெரிது.

The simple one whose beauty fills mine eye, whose shoulders curve
Like bambu stem, hath all a woman's modest sweet reserve.

மணியில் திகழ்தரு நூல்போல் மடந்தை 
அணியில் திகழ்வதொன்று உண்டு.

As through the crystal beads is seen the thread on which they 're strung
So in her beauty gleams some thought cannot find a tongue.

முகைமொக்குள் உள்ளது நாற்றம்போல் பேதை 
நகைமொக்குள் உள்ளதொன் றுண்டு.

As fragrance in the opening bud, some secret lies
Concealed in budding smile of this dear damsel's eyes.

செறிதொடி செய்திறந்த கள்ளம் உறுதுயர் 
தீர்க்கும் மருந்தொன்று உடைத்து.

The secret wiles of her with thronging armlets decked,
Are medicines by which my raising grief is checked.

பெரிதாற்றிப் பெட்பக் கலத்தல் அரிதாற்றி 
அன்பின்மை சூழ்வ துடைத்து.

While lovingly embracing me, his heart is only grieved:
It makes me think that I again shall live of love bereaved.

தண்ணந் துறைவன் தணந்தமை நம்மினும் 
முன்னம் உணர்ந்த வளை.

My severance from the lord of this cool shore,
My very armlets told me long before.

 நெருநற்றுச் சென்றார்எம் காதலர் யாமும் 
எழுநாளேம் மேனி பசந்து.

My loved one left me, was it yesterday?
Days seven my pallid body wastes away!.

தொடிநோக்கி மென்தோளும் நோக்கி அடிநோக்கி 
அஃதாண் டவள்செய் தது.

She viewed her tender arms, she viewed the armlets from them slid;
She viewed her feet: all this the lady did.

பெண்ணினால் பெண்மை உடைத்தென்ப கண்ணினால் 
காமநோய் சொல்லி இரவு.

To show by eye the pain of love, and for relief to pray,
Is womanhood's most womanly device, men say.