திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 பற்றற்ற கண்ணும் பழைமைபா ராட்டுதல் 
சுற்றத்தார் கண்ணே உள.

When wealth is fled, old kindness still to show,
Is kindly grace that only kinsmen know.

 விருப்பறாச் சுற்றம் இயையின் அருப்பறா 
ஆக்கம் பலவும் தரும்.
The gift of kin's unfailing love bestows
Much gain of good, like flower that fadeless blows.

 அளவளா வில்லாதான் வாழ்க்கை குளவளாக் 
கோடின்றி நீர்நிறைந் தற்று.
His joy of life who mingles not with kinsmen gathered round,
Is lake where streams pour in, with no encircling bound.

 சுற்றத்தால் சுற்றப் படஒழுகல் செல்வந்தான் 
பெற்றத்தால் பெற்ற பயன்.
The profit gained by wealth's increase,
Is living compassed round by relatives in peace.

 கொடுத்தலும் இன்சொலும் ஆற்றின் அடுக்கிய 
சுற்றத்தால் சுற்றப் படும்.
Who knows the use of pleasant words, and liberal gifts can give,
Connections, heaps of them, surrounding him shall live.

 பெருங்கொடையான் பேணான் வெகுளி அவனின் 
மருங்குடையார் மாநிலத்து இல்.
Than one who gifts bestows and wrath restrains,
Through the wide world none larger following gains.

 காக்கை கரவா கரைந்துண்ணும் ஆக்கமும் 
அன்னநீ ரார்க்கே உள.
The crows conceal not, call their friends to come, then eat;
Increase of good such worthy ones shall meet.

 பொதுநோக்கான் வேந்தன் வரிசையா நோக்கின் 
அதுநோக்கி வாழ்வார் பலர்.
Where king regards not all alike, but each in his degree,
'Neath such discerning rule many dwell happily.

 தமராகிக் தற்றுறந்தார் சுற்றம் அமராமைக் 
காரணம் இன்றி வரும்.
Who once were his, and then forsook him, as before
Will come around, when cause of disagreement is no more.

 உழைப்பிரிந்து காரணத்தின் வந்தானை வேந்தன் 
இழைத்திருந்து எண்ணிக் கொளல்.
Who causeless went away, then to return, for any cause, ask leave;
The king should sift their motives well, consider, and receive!.