திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 ஓர்ந்துகண் ணோடாது இறைபுரிந்து யார்மாட்டும் 
தேர்ந்துசெய் வஃதே முறை.

Search out, to no one favour show; with heart that justice loves
Consult, then act; this is the rule that right approves.

 வானோக்கி வாழும் உலகெல்லாம் மன்னவன் 
கோல்நோக்கி வாழுங் குடி.
All earth looks up to heav'n whence raindrops fall;
All subjects look to king that ruleth all.

 அந்தணர் நூற்கும் அறத்திற்கும் ஆதியாய் 
நின்றது மன்னவன் கோல்.
Learning and virtue of the sages spring,
From all-controlling sceptre of the king.

 குடிதழீஇக் கோலோச்சும் மாநில மன்னன் 
அடிதழீஇ நிற்கும் உலகு.
Whose heart embraces subjects all, lord over mighty land
Who rules, the world his feet embracing stands.

 இயல்புளிக் கோலோச்சும் மன்னவன் நாட்ட 
பெயலும் விளையுளும் தொக்கு.
Where king, who righteous laws regards, the sceptre wields,
There fall the showers, there rich abundance crowns the fields.

 வேலன்று வென்றி தருவது மன்னவன் 
கோலதூஉங் கோடா தெனின்.
Not lance gives kings the victory,
But sceptre swayed with equity.

 இறைகாக்கும் வையகம் எல்லாம் அவனை 
முறைகாக்கும் முட்டாச் செயின்.
The king all the whole realm of earth protects;
And justice guards the king who right respects.

 எண்பதத்தான் ஓரா முறைசெய்யா மன்னவன் 
தண்பதத்தான் தானே கெடும்.
Hard of access, nought searching out, with partial hand
The king who rules, shall sink and perish from the land.

 குடிபுறங் காத்தோம்பிக் குற்றம் கடிதல் 
வடுவன்று வேந்தன் தொழில்.
Abroad to guard, at home to punish, brings
No just reproach; 'tis work assigned to kings.

 கொலையிற் கொடியாரை வேந்தொறுத்தல் பைங்கூழ் 
களைகட் டதனொடு நேர்.
By punishment of death the cruel to restrain,
Is as when farmer frees from weeds the tender grain.