திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

புல்லா திராஅப் புலத்தை அவர்உறும் 
அல்லல்நோய் காண்கம் சிறிது.

Be still reserved, decline his profferred love;
A little while his sore distress we 'll prove.

உப்பமைந் தற்றால் புலவி அதுசிறிது 
மிக்கற்றால் நீள விடல்.

A cool reserve is like the salt that seasons well the mess,
Too long maintained, 'tis like the salt's excess.

அலந்தாரை அல்லல்நோய் செய்தற்றால் தம்மைப் 
புலந்தாரைப் புல்லா விடல்.

'Tis heaping griefs on those whose hearts are grieved;
To leave the grieving one without a fond embrace.

ஊடி யவரை உணராமை வாடிய 
வள்ளி முதலரிந் தற்று.

To use no kind conciliating art when lover grieves,
Is cutting out the root of tender winding plant that droops.

நலத்தகை நல்லவர்க்கு ஏஎர் புலத்தகை 
பூஅன்ன கண்ணார் அகத்து.

The Even to men of good and worthy mind, the petulance
Of wives with flowery eyes lacks not a lovely grace.

துனியும் புலவியும் இல்லாயின் காமம் 
கனியும் கருக்காயும் அற்று.

Love without hatred is ripened fruit;
Without some lesser strife, fruit immature.

ஊடலின் உண்டாங்கோர் துன்பம் புணர்வது 
நீடுவ தன்றுகொல் என்று.

A lovers' quarrel brings its pain, when mind afraid
Asks doubtful, 'Will reunion sweet be long delayed?'.

நோதல் எவன்மற்று நொந்தாரென்று அஃதறியும் 
காதலர் இல்லா வழி.

What good can grieving do, when none who love
Are there to know the grief thy soul endures?.

நீரும் நிழலது இனிதே புலவியும் 
வீழுநர் கண்ணே இனிது.

Water is pleasant in the cooling shade;
So coolness for a time with those we love.

ஊடல் உணங்க விடுவாரோடு என்நெஞ்சம் 
கூடுவேம் என்பது அவா.

Of her who leaves me thus in variance languishing,
To think within my heart with love is fond desire.