திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

இல்லை தவறவர்க்கு ஆயினும் ஊடுதல்
வல்லது அவர்அளிக்கு மாறு.

Although there be no fault in him, the sweetness of his love
Hath power in me a fretful jealousy to move.

ஊடலின் தோன்றும் சிறுதுனி நல்லளி
வாடினும் பாடு பெறும்.

My 'anger feigned' gives but a little pain;
And when affection droops, it makes it bloom again.

புலத்தலின் புத்தேள்நாடு உண்டோ நிலத்தொடு
நீரியைந் தன்னார் அகத்து.

Is there a bliss in any world more utterly divine,
Than 'coyness' gives, when hearts as earth and water join?.

புல்லி விடாஅப் புலவியுள் தோன்றுமென்
உள்ளம் உடைக்கும் படை.

'Within the anger feigned' that close love's tie doth bind,
A weapon lurks, which quite breaks down my mind.

தவறிலர் ஆயினும் தாம்வீழ்வார் மென்றோள்
அகறலின் ஆங்கொன் றுடைத்து.

Though free from fault, from loved one's tender arms
To be estranged a while hath its own special charms.

உணலினும் உண்டது அறல்இனிது காமம்
புணர்தலின் ஊடல் இனிது.

'Tis sweeter to digest your food than 'tis to eat;
In love, than union's self is anger feigned more sweet.

ஊடலில் தோற்றவர் வென்றார் அதுமன்னும்
கூடலிற் காணப் படும்.

In lovers' quarrels, 'tis the one that first gives way,
That in re-union's joy is seen to win the day.

ஊடிப் பெறுகுவம் கொல்லோ நுதல்வெயர்ப்பக்
கூடலில் தோன்றிய உப்பு.

And shall we ever more the sweetness know of that embrace
With dewy brow; to which 'feigned anger' lent its piquant grace.

ஊடுக மன்னோ ஒளியிழை யாமிரப்ப
நீடுக மன்னோ இரா.

Let her, whose jewels brightly shine, aversion feign!
That I may still plead on, O night, prolong thy reign!.

ஊடுதல் காமத்திற்கு இன்பம் அதற்கின்பம்
கூடி முயங்கப் பெறின்.

A 'feigned aversion' coy to pleasure gives a zest;
The pleasure's crowned when breast is clasped to breast.