திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 இன்றி அமையாச் சிறப்பின ஆயினும் 
குன்ற வருப விடல்.

Though linked to splendours man no otherwise may gain,
Reject each act that may thine honour's clearness stain.

 சீரினும் சீரல்ல செய்யாரே சீரொடு 
பேராண்மை வேண்டு பவர்.
Who seek with glory to combine honour's untarnished fame,
Do no inglorious deeds, though men accord them glory's name.

 பெருக்கத்து வேண்டும் பணிதல் சிறிய 
சுருக்கத்து வேண்டும் உயர்வு.
Bow down thy soul, with increase blest, in happy hour;
Lift up thy heart, when stript of all by fortune's power.

 தலையின் இழிந்த மயிரனையர் மாந்தர் 
நிலையின் இழிந்தக் கடை.
Like hairs from off the head that fall to earth,
When fall'n from high estate are men of noble birth.

 குன்றின் அனையாரும் குன்றுவர் குன்றுவ 
குன்றி அனைய செயின்.
If meanness, slight as 'abrus' grain, by men be wrought,
Though like a hill their high estate, they sink to nought.

 புகழ்இன்றால் புத்தேள்நாட்டு உய்யாதால் என்மற்று 
இகழ்வார்பின் சென்று நிலை.
It yields no praise, nor to the land of Gods throws wide the gate:
Why follow men who scorn, and at their bidding wait?.

 ஒட்டார்பின் சென்றொருவன் வாழ்தலின் அந்நிலையே 
கெட்டான் எனப்படுதல் நன்று.
Better 'twere said, 'He's perished!' than to gain
The means to live, following in foeman's train.

 மருந்தோமற்று ஊன்ஓம்பும் வாழ்க்கை பெருந்தகைமை 
பீடழிய வந்த இடத்து.
When high estate has lost its pride of honour meet,
Is life, that nurses this poor flesh, as nectar sweet?.

 மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார் 
உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்.
Like the wild ox that, of its tuft bereft, will pine away,
Are those who, of their honour shorn, will quit the light of day.

 இளிவரின் வாழாத மானம் உடையார் 
ஒளிதொழுது ஏத்தும் உலகு.
Who, when dishonour comes, refuse to live, their honoured memory
Will live in worship and applause of all the world for aye!.