திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 கொலைமேற்கொண் டாரிற் கொடிதே அலைமேற்கொண்டு 
அல்லவை செய்தொழுகும் வேந்து.

Than one who plies the murderer's trade, more cruel is the king
Who all injustice works, his subjects harassing.

 வேலொடு நின்றான் இடுவென் றதுபோலும் 
கோலொடு நின்றான் இரவு.
As 'Give' the robber cries with lance uplift,
So kings with sceptred hand implore a gift.

 நாடொறும் நாடி முறைசெய்யா மன்னவன் 
நாடொறும் நாடு கெடும்.
Who makes no daily search for wrongs, nor justly rules, that king
Doth day by day his realm to ruin bring.

 கூழுங் குடியும் ஒருங்கிழக்கும் கோல்கோடிச் 
சூழாது செய்யும் அரசு.
Whose rod from right deflects, who counsel doth refuse,
At once his wealth and people utterly shall lose.

 அல்லற்பட்டு ஆற்றாது அழுதகண் ணீரன்றே 
செல்வத்தைத் தேய்க்கும் படை.
His people's tears of sorrow past endurance, are not they
Sharp instruments to wear the monarch's wealth away?.

 மன்னர்க்கு மன்னுதல் செங்கோன்மை அஃதின்றேல் 
மன்னாவாம் மன்னர்க் கொளி.
To rulers' rule stability is sceptre right;
When this is not, quenched is the rulers' light.

 துளியின்மை ஞாலத்திற்கு எற்றற்றே வேந்தன் 
அளியின்மை வாழும் உயிர்க்கு.
As lack of rain to thirsty lands beneath,
Is lack of grace in kings to all that breathe.

 இன்மையின் இன்னாது உடைமை முறைசெய்யா 
மன்னவன் கோற்கீழ்ப் படின்.
To poverty it adds a sharper sting,
To live beneath the sway of unjust king.

 முறைகோடி மன்னவன் செய்யின் உறைகோடி 
ஒல்லாது வானம் பெயல்.
Where king from right deflecting, makes unrighteous gain,
The seasons change, the clouds pour down no rain.

 ஆபயன் குன்றும் அறுதொழிலோர் நூல்மறப்பர் 
காவலன் காவான் எனின்.
Where guardian guardeth not, udder of kine grows dry,
And Brahmans' sacred lore will all forgotten lie.