திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 கூறாமை நோக்கக் குறிப்பறிவான் எஞ்ஞான்றும் 
மாறாநீர் வையக் கணி.

Who knows the sign, and reads unuttered thought, the gem is he,
Of earth round traversed by the changeless sea.

 ஐயப் படாஅது அகத்தது உணர்வானைத் 
தெய்வத்தோ டொப்பக் கொளல்.
Undoubting, who the minds of men can scan,
As deity regard that gifted man.

 குறிப்பிற் குறிப்புணர் வாரை உறுப்பினுள் 
யாது கொடுத்தும் கொளல்.
Who by the sign the signs interprets plain,
Give any member up his aid to gain.

 குறித்தது கூறாமைக் கொள்வாரோ டேனை 
உறுப்போ ரனையரால் வேறு.
Who reads what's shown by signs, though words unspoken be,
In form may seem as other men, in function nobler far is he.

 குறிப்பிற் குறிப்புணரா வாயின் உறுப்பினுள் 
என்ன பயத்தவோ கண்.
By sign who knows not sings to comprehend, what gain,
'Mid all his members, from his eyes does he obtain?.

 அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல் நெஞ்சம் 
கடுத்தது காட்டும் முகம்.
As forms around in crystal mirrored clear we find,
The face will show what's throbbing in the mind.

 முகத்தின் முதுக்குறைந்தது உண்டோ உவப்பினும் 
காயினும் தான்முந் துறும்.
Than speaking countenance hath aught more prescient skill?
Rejoice or burn with rage, 'tis the first herald still!.

 முகம்நோக்கி நிற்க அமையும் அகம்நோக்கி 
உற்ற துணர்வார்ப் பெறின்.
To see the face is quite enough, in presence brought,
When men can look within and know the lurking thought.

 பகைமையும் கேண்மையும் கண்ணுரைக்கும் கண்ணின் 
வகைமை உணர்வார்ப் பெறின்.
The eye speaks out the hate or friendly soul of man;
To those who know the eye's swift varying moods to scan.

 நுண்ணியம் என்பார் அளக்குங்கோல் காணுங்கால் 
கண்ணல்லது இல்லை பிற.
The men of keen discerning soul no other test apply
(When you their secret ask) than man's revealing eye.