திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 உட்கப் படாஅர் ஒளியிழப்பர் எஞ்ஞான்றும் 
கட்காதல் கொண்டொழுகு வார்.

Who love the palm's intoxicating juice, each day,
No rev'rence they command, their glory fades away.

 உண்ணற்க கள்ளை உணில்உண்க சான்றோரான் 
எண்ணப் படவேண்டா தார்.
Drink not inebriating draught. Let him count well the cost.
Who drinks, by drinking, all good men's esteem is lost.

 ஈன்றாள் முகத்தேயும் இன்னாதால் என்மற்றுச் 
சான்றோர் முகத்துக் களி.
The drunkard's joy is sorrow to his mother's eyes;
What must it be in presence of the truly wise?.

 நாண்என்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும் கள்ளென்னும் 
பேணாப் பெருங்குற்றத் தார்க்கு.
Shame, goodly maid, will turn her back for aye on them
Who sin the drunkard's grievous sin, that all condemn.

 கையறி யாமை உடைத்தே பொருள்கொடுத்து 
மெய்யறி யாமை கொளல்.
With gift of goods who self-oblivion buys,
Is ignorant of all that man should prize.

 துஞ்சினார் செத்தாரின் வேறல்லர் எஞ்ஞான்றும் 
நஞ்சுண்பார் கள்ளுண் பவர்.
Sleepers are as the dead, no otherwise they seem;
Who drink intoxicating draughts, they poison quaff, we deem.

 அழிவந்த உள்ளொற்றி உள்ளூர் நகப்படுவர் எஞ்ஞான்றும் 
கள்ளொற்றிக் கண்சாய் பவர்.
Who turn aside to drink, and droop their heavy eye,
Shall be their townsmen's jest, when they the fault espy.

 களித்தறியேன் என்பது கைவிடுக நெஞ்சத்து 
ஒளித்ததூஉம் ஆங்கே மிகும்.
No more in secret drink, and then deny thy hidden fraud;
What in thy mind lies hid shall soon be known abroad.

 களித்தானைக் காரணம் காட்டுதல் கீழ்நீர்க் 
குளித்தானைத் தீத்துரீஇ அற்று.
Like him who, lamp in hand, would seek one sunk beneath the wave.
Is he who strives to sober drunken man with reasonings grave.

 கள்ளுண்ணாப் போழ்திற் களித்தானைக் காணுங்கால் 
உள்ளான்கொல் உண்டதன் சோர்வு.
When one, in sober interval, a drunken man espies,
Does he not think, 'Such is my folly in my revelries'?.