திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

 தக்காங்கு நாடித் தலைச்செல்லா வண்ணத்தால் 
ஒத்தாங்கு ஒறுப்பது வேந்து.

Who punishes, investigation made in due degree,
So as to stay advance of crime, a king is he.

 கடிதோச்சி மெல்ல எறிக நெடிதாக்கம் 
நீங்காமை வேண்டு பவர்.
For length of days with still increasing joys on Heav'n who call,
Should raise the rod with brow severe, but let it gently fall.

 வெருவந்த செய்தொழுகும் வெங்கோல னாயின் 
ஒருவந்தம் ஒல்லைக் கெடும்.
Where subjects dread of cruel wrongs endure,
Ruin to unjust king is swift and sure.

 இறைகடியன் என்றுரைக்கும் இன்னாச்சொல் வேந்தன் 
உறைகடுகி ஒல்லைக் கெடும்.
'Ah! cruel is our king', where subjects sadly say,
His age shall dwindle, swift his joy of life decay.

 அருஞ்செவ்வி இன்னா முகத்தான் பெருஞ்செல்வம் 
பேஎய்கண் டன்னது உடைத்து.
Whom subjects scarce may see, of harsh forbidding countenance;
His ample wealth shall waste, blasted by demon's glance.

 கடுஞ்சொல்லன் கண்ணிலன் ஆயின் நெடுஞ்செல்வம் 
நீடின்றி ஆங்கே கெடும்.
The tyrant, harsh in speach and hard of eye,
His ample joy, swift fading, soon shall die.

 கடுமொழியும் கையிகந்த தண்டமும் வேந்தன் 
அடுமுரண் தேய்க்கும் அரம்.
Harsh words and punishments severe beyond the right,
Are file that wears away the monarch's conquering might.

 இனத்தாற்றி எண்ணாத வேந்தன் சினத்தாற்றிச் 
சீறிற் சிறுகும் திரு.
Who leaves the work to those around, and thinks of it no more;
If he in wrathful mood reprove, his prosperous days are o'er!.

 செருவந்த போழ்திற் சிறைசெய்யா வேந்தன் 
வெருவந்து வெய்து கெடும்.
Who builds no fort whence he may foe defy,
In time of war shall fear and swiftly die.

 கல்லார்ப் பிணிக்கும் கடுங்கோல் அதுவல்லது 
இல்லை நிலக்குப் பொறை.
Tyrants with fools their counsels share:
Earth can no heavier burthen bear!.