திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

ஒழுக்காறாக் கொள்க ஒருவன்தன் நெஞ்சத்து 
அழுக்காறு இலாத இயல்பு.

As 'strict decorum's' laws, that all men bind,
Let each regard unenvying grace of mind.

விழுப்பேற்றின் அஃதொப்பது இல்லையார் மாட்டும் 
அழுக்காற்றின் அன்மை பெறின்.

If man can learn to envy none on earth,
'Tis richest gift, -beyond compare its worth.

அறன்ஆக்கம் வேண்டாதான் என்பான் பிறனாக்கம் 
பேணாது அழுக்கறுப் பான்.

Nor wealth nor virtue does that man desire 'tis plain,
Whom others' wealth delights not, feeling envious pain.

அழுக்காற்றின் அல்லவை செய்யார் இழுக்காற்றின் 
ஏதம் படுபாக்கு அறிந்து.

The wise through envy break not virtue's laws,
Knowing ill-deeds of foul disgrace the cause.

அழுக்காறு உடையார்க்கு அதுசாலும் ஒன்னார் 
வழுக்காயும் கேடீன் பது.

Envy they have within! Enough to seat their fate!
Though foemen fail, envy can ruin consummate..

கொடுப்பது அழுக்கறுப்பான் சுற்றம் உடுப்பதூஉம் 
உண்பதூஉம் இன்றிக் கெடும்.

Who scans good gifts to others given with envious eye,
His kin, with none to clothe or feed them, surely die.

அவ்வித்து அழுக்காறு உடையானைச் செய்யவள் 
தவ்வையைக் காட்டி விடும்.

From envious man good fortune's goddess turns away,
Grudging him good, and points him out misfortune's prey.

அழுக்காறு எனஒரு பாவி திருச்செற்றுத் 
தீயுழி உய்த்து விடும்.

Envy, embodied ill, incomparable bane,
Good fortune slays, and soul consigns to fiery pain.

அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும் செவ்வியான் 
கேடும் நினைக்கப் படும்.

To men of envious heart, when comes increase of joy,
Or loss to blameless men, the 'why' will thoughtful hearts employ.

அழுக்கற்று அகன்றாரும் இல்லை அஃதுஇல்லார் 
பெருக்கத்தில் தீர்ந்தாரும் இல்.

No envious men to large and full felicity attain;
No men from envy free have failed a sure increase to gain.