திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

தன்னூன் பெருக்கற்குத் தான்பிறிது ஊனுண்பான் 
எங்ஙனம் ஆளும் அருள்.

How can the wont of 'kindly grace' to him be known,
Who other creatures' flesh consumes to feed his own?.

பொருளாட்சி போற்றாதார்க்கு இல்லை அருளாட்சி 
ஆங்கில்லை ஊன்தின் பவர்க்கு.

No use of wealth have they who guard not their estate;
No use of grace have they with flesh who hunger sate.

படைகொண்டார் நெஞ்சம்போல் நன்னூக்காது ஒன்றன் 
உடல்சுவை உண்டார் மனம்.

Like heart of them that murderous weapons bear, his mind,
Who eats of savoury meat, no joy in good can find.

அருளல்ல தியாதெனிற் கொல்லாமை கோறல் 
பொருளல்ல தவ்வூன் தினல்.

'What's grace, or lack of grace'? 'To kill' is this, that 'not to kill';
To eat dead flesh can never worthy end fulfil.

உண்ணாமை உள்ளது உயிர்நிலை ஊனுண்ண 
அண்ணாத்தல் செய்யாது அளறு.

If flesh you eat not, life's abodes unharmed remain;
Who eats, hell swallows him, and renders not again.

தினற்பொருட்டால் கொல்லாது உலகெனின் யாரும் 
விலைப்பொருட்டால் ஊன்றருவா ரில்.

'We eat the slain,' you say, by us no living creatures die;
Who'd kill and sell, I pray, if none came there the flesh to buy?.

உண்ணாமை வேண்டும் புலாஅல் பிறிதொன்றன் 
புண்ணது உணர்வார்ப் பெறின்.

With other beings' ulcerous wounds their hunger they appease;
If this they felt, desire to eat must surely cease.

செயிரின் தலைப்பிரிந்த காட்சியார் உண்ணார் 
உயிரின் தலைப்பிரிந்த ஊன்.

Whose souls the vision pure and passionless perceive,
Eat not the bodies men of life bereave.

அவிசொரிந் தாயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன் 
உயிர்செகுத் துண்ணாமை நன்று.

Than thousand rich oblations, with libations rare,
Better the flesh of slaughtered beings not to share.

கொல்லான் புலாலை மறுத்தானைக் கைகூப்பி 
எல்லா உயிருந் தொழும்.

Who slays nought,- flesh rejects- his feet before
All living things with clasped hands adore.