திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

அறங்கூறான் அல்ல செயினும் ஒருவன் 
புறங்கூறான் என்றல் இனிது.

Though virtuous words his lips speak not, and all his deeds are ill.
If neighbour he defame not, there's good within him still.

அறனழீஇ அல்லவை செய்தலின் தீதே 
புறனழீஇப் பொய்த்து நகை.

Than he who virtue scorns, and evil deeds performs, more vile,
Is he that slanders friend, then meets him with false smile.

புறங்கூறிப் பொய்த்துயிர் வாழ்தலின் சாதல் 
அறங்கூற்றும் ஆக்கத் தரும்.

'Tis greater gain of virtuous good for man to die,
Than live to slander absent friend, and falsely praise when nigh.

கண்ணின்று கண்ணறச் சொல்லினும் சொல்லற்க 
முன்னின்று பின்நோக்காச் சொல்.

In presence though unkindly words you speak, say not
In absence words whose ill result exceeds your thought.

அறஞ்சொல்லும் நெஞ்சத்தான் அன்மை புறஞ்சொல்லும் 
புன்மையாற் காணப் படும்.

The slanderous meanness that an absent friend defames,
'This man in words owns virtue, not in heart,' proclaims.

பிறன்பழி கூறுவான் தன்பழி யுள்ளும் 
திறன்தெரிந்து கூறப் படும்.

Who on his neighbours' sins delights to dwell,
The story of his sins, culled out with care, the world will tell.

பகச்சொல்லிக் கேளிர்ப் பிரிப்பர் நகச்சொல்லி 
நட்பாடல் தேற்றா தவர்.

With friendly art who know not pleasant words to say,
Speak words that sever hearts, and drive choice friends away.

துன்னியார் குற்றமும் தூற்றும் மரபினார் 
என்னைகொல் ஏதிலார் மாட்டு.

Whose nature bids them faults of closest friends proclaim
What mercy will they show to other men's good name?.

அறன்நோக்கி ஆற்றுங்கொல் வையம் புறன்நோக்கிப் 
புன்சொல் உரைப்பான் பொறை.

'Tis charity, I ween, that makes the earth sustain their load.
Who, neighbours' absence watching, tales or slander tell abroad.

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங் காண்கிற்பின் 
தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு.

If each his own, as neighbours' faults would scan,
Could any evil hap to living man?.