திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

நடுவின்றி நன்பொருள் வெஃகின் குடிபொன்றிக் 
குற்றமும் ஆங்கே தரும்.

With soul unjust to covet others' well-earned store,
Brings ruin to the home, to evil opes the door.

படுபயன் வெஃகிப் பழிப்படுவ செய்யார் 
நடுவன்மை நாணு பவர்.

Through lust of gain, no deeds that retribution bring,
Do they, who shrink with shame from every unjust thing.

சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே 
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்.

No deeds of ill, misled by base desire,
Do they, whose souls to other joys aspire.

இலமென்று வெஃகுதல் செய்யார் புலம்வென்ற 
புன்மையில் காட்சி யவர்.

Men who have conquered sense, with sight from sordid vision freed,
Desire not other's goods, e'en in the hour of sorest need.

அஃகி அகன்ற அறிவென்னாம் யார்மாட்டும் 
வெஃகி வெறிய செயின்.

What gain, though lore refined of amplest reach he learn,
His acts towards all mankind if covetous desire to folly turn?.

அருள்வெஃகி ஆற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப் 
பொல்லாத சூழக் கெடும்.

Though, grace desiring, he in virtue's way stand strong,
He's lost who wealth desires, and ponders deeds of wrong.

வேண்டற்க வெஃகியாம் ஆக்கம் விளைவயின் 
மாண்டற் கரிதாம் பயன்.

Seek not increase by greed of gain acquired;
That fruit matured yields never good desired.

அஃகாமை செல்வத்திற்கு யாதெனின் வெஃகாமை 
வேண்டும் பிறன்கைப் பொருள்.

What saves prosperity from swift decline?
Absence of lust to make another's cherished riches thine!.

அறனறிந்து வெஃகா அறிவுடையார்ச் சேரும் 
திறன்அறிந் தாங்கே திரு.

Good fortune draws anigh in helpful time of need,
To him who, schooled in virtue, guards his soul from greed.

இறலீனும் எண்ணாது வெஃகின் விறல்ஈனும் 
வேண்டாமை என்னுஞ் செருக்கு.

From thoughtless lust of other's goods springs fatal ill,
Greatness of soul that covets not shall triumph still.