திருவள்ளுவர் அருளிய திருக்குறள்

வறியார்க்கொன்று ஈவதே ஈகைமற் றெல்லாம் 
குறியெதிர்ப்பை நீர துடைத்து.

Call that a gift to needy men thou dost dispense,
All else is void of good, seeking for recompense.

நல்லாறு எனினும் கொளல்தீது மேலுலகம் 
இல்லெனினும் ஈதலே நன்று.

Though men declare it heavenward path, yet to receive is ill;
Though upper heaven were not, to give is virtue still.

இலனென்னும் எவ்வம் உரையாமை ஈதல் 
குலனுடையான் கண்ணே யுள.

'I've nought' is ne'er the high-born man's reply;
He gives to those who raise themselves that cry.

இன்னாது இரக்கப் படுதல் இரந்தவர் 
இன்முகங் காணும் அளவு.

The suppliants' cry for aid yields scant delight,
Until you see his face with grateful gladness bright.

ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசிஆற்றல் அப்பசியை 
மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்.

'Mid devotees they're great who hunger's pangs sustain,
Who hunger's pangs relieve a higher merit gain.

அற்றார் அழிபசி தீர்த்தல் அஃதொருவன் 
பெற்றான் பொருள்வைப் புழி.

Let man relieve the wasting hunger men endure;
For treasure gained thus finds he treasure-house secure.

பாத்தூண் மரீஇ யவனைப் பசியென்னும் 
தீப்பிணி தீண்டல் அரிது.

Whose soul delights with hungry men to share his meal,
The hand of hunger's sickness sore shall never feel.

ஈத்துவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் தாமுடைமை 
வைத்திழக்கும் வன்க ணவர்.

Delight of glad'ning human hearts with gifts do they not know.
Men of unpitying eye, who hoard their wealth and lose it so?.

இரத்தலின் இன்னாது மன்ற நிரப்பிய 
தாமே தமியர் உணல்.

They keep their garners full, for self alone the board they spread;-
'Tis greater pain, be sure, than begging daily bread!.

சாதலின் இன்னாத தில்லை இனிததூஉம் 
ஈதல் இயையாக் கடை.

'Tis bitter pain to die, 'Tis worse to live.
For him who nothing finds to give!.